1872’de Argyris, Midilli Lisesi’nden mezun olur ve Atina’ya taşınarak Atina Üniversitesi Fen-Matematik Fakültesi’nde okumaya başlar. 2 yıl sonra Atina Politeknik Üniversitesi’nde mimarlık eğitimine başlar. Eğitimi sırasında, Politeknik’te 1872 ve 1883 arasında ders veren Ernst Ziller ile tanışır. Ziller, Adalı’nın yeteneğini tanır ve onu asistanı olarak atar. Bu dönemde Adalı, Fransızca, Türkçe, İngilizce ve Almanca biliyordu, bu da onu akademik ve pratik işlerde (Fransızlar ve Türk işbirlikçiler arasında çeviriler gibi) faydalı hale getiriyordu.

Midilli’ye, ticaretin canlı olduğu ve yerel Yunan topluluğunun özel ayrıcalıklara sahip olduğu Osmanlı Midilli’sine dönüşü sırasında, Adalı yeni bir mimari dönemin başlangıcını yapar. Bu dönemde İstanbul mimarisi (çoğunlukla yoğun bir yapılaşmada ahşap binalar) artık şehrin tarzı üzerinde hakim olmaktan çıkar ve yerini Adalı’nın klasik ve Orta Avrupa etkileri alır.

Midilli’nin sembolü ve 1880-1912 döneminin en önemli eseri, önceden yerel hastanenin ihtiyaçlarını karşılayan küçük bir kilisenin bulunduğu yerde inşa edilmiş ve 1900 yılında hizmete girmiştir. Kilise, Bizans tarzını takip ederken, mimari tarzı, barok, rokoko ve neoklasizm gibi Batı Avrupa’da egemen olan çağdaş akımlardan etkilenmiştir. Binada gotik unsurlar da bulunmaktadır, bu da ona Yunanistan’da benzersiz bir estetik kazandırmaktadır. Mevcut kaynaklara göre, ilk kilise muhtemelen antik bir yapının kalıntıları üzerine inşa edilmiştir, bu yapının Apollo tapınağı veya şair Sappho’nun okulu olabileceği tahmin edilmektedir.

Ioannis St. Georgiadis, muhtemelen İstanbul’dan gelen biri olup, iş fırsatları nedeniyle Midilli’ye yerleşmiştir. Halen ‘Kalamari’ olarak bilinen buharlı zeytinyağı fabrikası / iplik fabrikası / makarna fabrikası kompleksinin kurucularından biriydi. Ioannis Georgiadis’in evinin bugünkü sahibi Kuzey Ege Bölgesi’dir. Evin stili Second Empire’dır.

Dönemin önde gelen tüccarlarından biri olan Achilles K. Vournazos’un ana konutudur. Vournazos, sabun üretimiyle uğraşarak Rusya’da ticari faaliyetlerde bulunmuştur. Yapı, Second Empire ve Atina neoklasizminin tarzında büyük boyutlu bir yapıdır (Kathimerini gazetesi, eki ‘7 Meres’, 1999). Konut, orijinal aile üyelerinin soyundan gelenlerin elindedir. Orijinal bina, mutfak haline getirilen üst katta Türk yetkililerin odası, kilerin depoya dönüştürülmesi ve diğer bir odanın banyoya dönüştürülmesi gibi iç değişikliklerle birlikte korunmuştur. Konut, Kioskio’nun bölgesinde, Kale’nin eteklerinde geniş bir deniz kıyısı alanında inşa edilmiştir. Orijinal alan yaklaşık 5 dönümdü ve bu alanda daha sonra aynı aileden Penelope Vournazos tarafından ikinci bir ev inşa edildi. 18. yüzyılda bölge, ‘Hasan Paşa Cezayirli ve yetkililerinin bahçeleri’ olarak anılırken, 19. yüzyılın ortalarında ‘Frank mahallesi’ olarak biliniyordu.

Kare planlı bir bina, her iki katta da açıklıklarda mutlak simetriye önem verilmiştir. Merkezi girişin dekorasyonuna neoklasik unsurlar (alınlıklar, sütunlar, üstü kapalı geçişler) büyük önem verilmiştir. İç mekanda dikkat çekici olan büyük ahşap merdivendir. Karşılaştırmalı yönteme göre, bina Argyris Adalis’e atfedilmektedir (Mytilene’nin üst sınıfının konut mimarisi, 1999).

Yarı bodrumlu, iki katlı neoklasik tarzda büyük bir bina, G şeklinde bir plana sahiptir. Bodrum katının Sappho Caddesi’nde bir mağaza olarak kullanıldığı görülmektedir. Konutun girişi, halka açık bir alan olarak kullanılan küçük avlunun bir bölümünden sağlanmaktadır. Bina, sıvalarda ve çatıdaki hasarlara sahiptir ve cephenin sarımsı rengi de aynı şekilde hasar görmüştür. Pencerelerin ve kapı kasalarının alçı süslemeleri korunmuştur. Mimarisi, temel neoklasik prensiplere göre yapılandırılmış olup, dikey ve yatay bölümlere sahiptir. Ancak, neogotik tarzı çağrıştıran dekorasyon ve kompozisyon unsurları kullanılmıştır.

Şehrin bir süsü olan kilise, adını Taxiarches köyünün geniş alanından/ köyünden almaktadır. Hikayelere göre, kilise, Başmelek Mikail’in mucizevi müdahalesinin ardından var olmuş, bugünkü şeklini ise 1903’te, malzemelerin karşı kıyıdaki küçük Asya plajlarından taşınmasıyla Argyris Adalis tarafından yeniden inşa edilmiştir. Günümüzde, geçen gemiler hala koruyucu azize selam durmak için uzun bir düdük çalarlar. Ritim, çeşitli Gotik varyasyonlarla Bizans haç şeklinde ve kubbeli bir kuleye sahiptir. Kadın bölümüne sahiptir, çatı, güzel alçı süslemeleri olan kare sütun başlıklarına dayanmaktadır.

Vasilis Ithakisios’un resimleriyle iç dekore edilmiştir. İnşasında, aynı malzemeler, aynı zamanda Adalis’in eseri olan Kagiani’deki Taxiarchon Kilisesi’nde kullanılmıştır. Bugüne kadar aileye aittir.

Athanasios Fourtounas (ya da Fountounas), sabun ve yağ tüccarıydı. 1885’ten itibaren Midilli’nin iş kataloğunda ‘A. Fourtounas Kardeşler’ adıyla yer alıyordu ve Varna, Bulgaristan’da bir sabun tedarikçisi olarak şubesi vardı. Athanasios Fourtounas, Mesotopo köyünden köken alıyordu ve ticaretle uğraşmak için genç yaşta Bulgaristan’a göç etti. Yaşlılık döneminde Fransız eşiyle birlikte Midilli’ye geri döndü ve bu evi kalıcı olarak inşa etti. Ev, Midilli’nin banliyölerinden biri olan Halika Caddesi’nde (şimdiki Kavetsou) 700 metrekarelik büyük bir arazi üzerine inşa edildi, Midilli sakinlerinin yazları serinletici bir şekilde geçirdiği üç yoldan biri olan bu caddeye açılıyordu. Tüccarın ölümünden sonra, eşi evi, aynı zamanda tüccar Georgios Grigoriou’ya satmıştır.