In 1872 studeerde Argyrios af aan het Lyceum van Mytilini en verhuisde naar Athene om te studeren aan de Faculteit Natuurwetenschappen van de Universiteit van Athene. Na 2 jaar begon hij zijn architectuurstudie aan de Polytechnische School van Athene. Tijdens zijn studie raakte hij bevriend met Ernst Ziller, die van 1872 tot 1883 doceerde aan de Polytechnische School. Ziller herkende het talent van Adalis en benoemde hem tot zijn assistent. Adalis sprak destijds al Frans, Turks, Engels en Duits, wat hem nuttig maakte voor zowel academische als praktische taken, zoals vertalingen tussen Franse en Turkse collega’s.

Terugkeer naar het Ottomaanse Lesvos, toen de handel floreerde en de lokale Griekse gemeenschap speciale privileges genoot. Met zijn terugkeer begon er een nieuwe golf van architectuur in de regio, aangezien de architectuur van Constantinopel (voornamelijk houten gebouwen in dichte bebouwing) niet langer de dominante invloed was op de stijl van de stad, en plaats maakte voor de klassieke en Centraal-Europese invloeden van Adalis.

De kerk werd gebouwd op de locatie van een kleine voorloper die diende voor de behoeften van het lokale ziekenhuis en begon zijn dienst in 1900.

Ioannis S. Georgiadis kwam waarschijnlijk uit een andere plaats (mogelijk Constantinopel) en vestigde zich in Mytilini vanwege zakelijke kansen. Hij was medeoprichter, samen met I. Kalamari, van het fabriekscomplex van een stoomoliefabriek/spinnerij/macaronifabriek in Upper Scala, nu bekend als ‘Kalamari’. De huidige eigenaar van het huis van Ioannis S. Georgiadis is de Noord-Egeïsche Regio. Het huis is in Second Empire-stijl.

Hoofdverblijf van Achilleas K. Vournazos, een van de prominentste kooplieden van die tijd. Vournazos was actief in Rusland, waar hij zich bezighield met zeepfabricage. Het landgoed is van monumentale omvang in Second Empire-stijl en Atheense neoklassicisme (Krant Kathimerini, bijlage ‘7 Days’, 1999). Het huis blijft in handen van afstammelingen van de oorspronkelijke familie. Het oorspronkelijke gebouw is bewaard gebleven met minimale interne wijzigingen, zoals de conversie van de kamer van de Turkse functionarissen op de bovenste verdieping tot keuken, de verandering van de kelder in een opslagruimte en de transformatie van een andere kamer op de verdieping tot badkamer. Het huis werd gebouwd op een groot kustgebied, in het gebied van Kioskio, aan de voet van het fort. Het oorspronkelijke gebied was ongeveer 5 acres, en binnen dat werd later een tweede huis gebouwd door de weduwe Penelope Vournazos, een lid van dezelfde familie. In de 18e eeuw stond het gebied bekend als de ’tuinen van Hassan Pasha Tzizaelis en zijn functionarissen’, terwijl het in het midden van de 19e eeuw bekend stond als de ‘Frankische wijk’.